به گزارش مشرق، از ابتدا هم مشخص بود استقلال در مصاف با تیمی پرستاره و حرفه ای مثل الدحیل نمی‌تواند آن گونه که باید بر بازی حاکم و موقعیت‌های فراوانی خلق کند از همین رو وظیفه ستاره‌های تهاجمی این تیم متفاوت‌تر از همیشه بود چون باید از تک موقعیت‌ها نیز نهایت بهره را می‌بردند.

بیشتر بخوانید:

عذرخواهی باشگاه استقلال از هوادارانش

اما این دستور برای بازیکنان استقلال ناآشنا بود به خصوص مرتضی تبریزی که باز هم نشان داد گلزن قهاری نیست. مهاجم همدانی با از دست دادن بهترین فرصتی که گیرش آمده بود حسرتی بزرگ بر دل فرهاد مجیدی و طرفداران استقلال گذاشت، حسرتی که در حرکات سرمربی جوان آبی‌ها در کنار خط طولی کاملاً مشاهده می‌شد.

فرهاد مجیدی در دومین تجربه هدایت استقلال به عنوان سرمربی استراتژی‌های متفاوتی برای عبور از سد الدحیل داشت. در این راه امیدهای او به مهاجمان دوخته شده بود تا با استفاده از تک موقعیت‌های خود بتوانند دست او را بگیرند اما این اتفاق رقم نخورد تا ستاره دست و دلباز سال‌های نه چندان دور آبی‌ها در کنار خط طولی ری‌اکشن های متفاوتی داشته باشد.

گل روزبه چشمی باعث شد تا فرهاد ناخودآگاه تا آسمان هفتم پرواز کند غافل از این که یک دقیقه بعد دنیا روی سر او و طرفداران خراب می‌شود. بهت او وقتی شاگردانش چند ثانیه بعد از گلی که با دشواری وارد دروازه الدحیل کرده بودند، گل تساوی را به رقیب تقدیم کردند نشان از اوج عصبانیت و دلخوری مجیدی داشت.

اما ری اکشن‌های متفاوت‌تری هم از فرهاد در شب تلخ آزادی به ثبت رسید، شبی که او را وادار کرد تا در واکنش به اتفاقات رخ داده در اردو و طول بازی جمله‌ای پرمعنا به کار ببرد و در کنفرانس مطبوعاتی شمشیر را از رو برای برخی‌ها ببندد. مجیدی وقتی دید مرتضی تبریزی بهترین موقعیت گلزنی را با بی دقتی از دست داد به قدری ناراحت شد که در حرکتی مشابه با گواردیولا در پایان بازی من سیتی و تاتنهام زانو زد و بر زمین نشست.

تصاویر دیگری نیز از مرد محبوب سکوها نیز به ثبت رسید، از خردجمعی و مشورت‌های بی فایده او با دستیارانش تا داد و فریادها، حرکات کششی کنار زمین که نشان از فشار و استرس بالا داشت، همین طور دست بر کمر و زانو زدن با اخم و ناراحتی همه نشان داد که او رویای متفاوتی در سر داشت اما نقشه‌هایش جواب نداد.